VillaVibes in De Telegraaf: Singlereis niet hetzelfde als een datingreis? VillaVibes in De Telegraaf: Singlereis niet hetzelfde als een datingreis?

Hoe leuk! VillaVibes staat in De Telegraaf met een bijzonder verhaal. Want ga je als verslaggeefster mee op een VillaVibes single weekend, hou je er zelf een leuke date aan over. Het overkwam Sabine Leenhouts. Ze schreef er dit mooie artikel over:

„Verwacht niet de ware tegen te komen, een singlesreis is geen datingreis.” Roy van Ammers, directeur Groei van vakantieorganisatie VillaVibes, is er duidelijk over. Desondanks ging verslaggeefster Sabine Leenhouts mee op een vakantie met alleen vrijgezellen en keek zij toch of er iets leuks bij zat.

Als ik de boeking maak, verschijnt er een venstertje in mijn scherm waarop te lezen valt dat als ik voor de reisdatum onverhoopt toch verliefd ben geworden, ik kosteloos mag annuleren. Jaja, het gaat niet om het daten…

Ergens ben ik daar dus wel van uitgegaan. En met mij trouwens bijna iedereen aan wie ik vertel dat ik deze minivakantie met alleen maar hoogopgeleide singles ga vieren. Het lijkt me ook wel leuk om daar in de Ardennen een gezellige vakantieliefde tegen het lijf te lopen. Van de gemiddelde datingsite moet je het namelijk ook niet hebben. Wat een boel gekken zitten daar op!

OPEN VIZIER
Maar volgens VillaVibes moest ik er maar niet vanuit gaan dat ik met een liefje thuis zou komen. Ik besluit er in ieder geval met open vizier heen te gaan. Er zullen per slot van rekening toch zo’n tweeëntwintig vrijgezelle mannen heengaan. En mochten het allemaal idioten zijn, dan waren er in ieder geval nog vijfentwintig vrouwen waarmee ik het gezellige kan hebben.

Ruim een week voordat ik naar het Belgische Vielsalm vertrek, krijg ik een mail van de organisatie. Daarin zit een deelnemerslijst zodat er carpoolafspraken gemaakt kunnen worden, maar ook een uitnodiging voor een virtueel smoelenboek. Ik scan door de namen en bekijk de foto’s van mijn reisgenoten.

Ik stuur het door naar een vriendin. ‘Hier moet hij tussen zitten’, grap ik naar haar. ‘Ik zou voor E. gaan’, zegt ze. Ik bekijk zijn foto. Beetje stoere vent met een stoute blik.

In een volgend bericht word ik uitgenodigd voor de besloten Facebookgroep en er wordt een speciale deelnemers app-groep aangemaakt. In een derde bericht worden de activiteiten gedeeld waar je je voor in kunt schrijven. De hele dag lui rond het hotelhuis blijven hangen, is misschien niet echt de bedoeling. Maar er is ook een sauna en een jacuzzi dus het kan wel.

Ik kan kiezen uit wandelen, mountainbiken, elektrisch steppen, een gps speurtocht, brouwerijbezoek, een VR escaperoom en aperoshooting. Vooral dat laatste intrigeert. Handboogschieten, buksschieten en bijlen gooien en dat onder het genot van een aperitief. Interessante combi; wapens en alcohol. Maar aangezien ik nog nooit met een bijl gegooid heb, lijkt me dat wel leuk om te proberen. Voor een additionele € 30,- reserveer ik mijn plek en verder zou ik wel kijken wat ik ter plekke zou willen doen.

Het hotel zit middenin het dorp en ik zag in de groepsapp al dat er meerdere mensen van plan waren om spelletjes mee te nemen. En aangezien ik sinds dit jaar geen vaste spelers meer in mijn huis heb, verheug ik me stiekem ook op mensen om een potje Rummikub mee te spelen.  

Ik besluit om alleen naar de Ardennen te rijden. Dit is de eerste vakantie in mijn leven die ik zonder vrienden of gezin onderneem. De eerste autorit naar een plek met allemaal mensen die niemand in hun directe omgeving hebben om een dergelijk trip mee te maken. Ik zit natuurlijk wel vaker lange stukken in mijn eentje in de wagen, maar toch voelt dit anders.

Ook vind ik het ergens wel een beetje spannend. Allemaal onbekenden en ik moet ook nog met twee vreemde vrouwen de kamer delen. Maar goed, mijn sociale vaardigheden zullen me dit keer toch niet in de steek laten? Dus ik rijd die vrijdag met veel te veel file naar het zuiden en ben uiteindelijk rond 20:00 uur in Vielsalm. Het landgoed bestaat uit meerdere aparte huizen en in het midden is een binnenplaats met een gedempte waterput. Ik word opgevangen door VillaVibe begeleidsters Jenny en Anja en de laatste plakt een sticker met mijn naam op mijn jasje.

RONDJE
Jenny wijst mijn kamer aan en vertelt dat iedereen zich achter het huis heeft verzameld voor de eerste kennismaking. Ik stal mijn tas op de driepersoonskamer en zie dat de andere twee plekken al bezet zijn. Omdat ik wat aan de late kant ben, staat er al ruim veertig man in de tuin. Ik maak een rondje en schud iedereen de hand. De Limburgse verpleegster Margot geeft aan dat ze met mij op de kamer slaapt.

‘Gezellig’, denk ik. En zo zie ik trouwens een heleboel erg leuke vrouwen. Het eerste gesprek voer ik met een man die al eerder op reis is geweest met de reisclub. Maar de eerste keer dat hij ging, was hij net uit zijn relatie en nog niet toe aan romantische verwikkelingen. Maar nu heeft hij toch al een aantal erg leuke vrouwen gespot dus hij verheugt zich op de komende dagen. Dus toch! Er wordt wel degelijk gekeken of er datingmateriaal bij zit. Ik heb die leukerd van het smoelenboek ook gespot. Zijn blik is in het echt net zo stout als op de foto. Maar E. staat lekker baco’s naar binnen te gieten en te flirtten met de dame die de hele dag de groepsapp domineerde.

Het eten wordt geserveerd in een ruimte met de slechtste akoestiek denkbaar, maar het is erg gezellig om aan de lange tafels te zitten en te kletsen met allerlei nieuwe mensen. De begeleiders van het weekend heten ons nu gezamenlijk welkom en de plannen voor de volgende dagen worden doorgenomen. Wie morgen gaat fietsen moet zich om zo en zo laat melden bij activiteitencoach Lisanne. De wandelaars gaan met Marcel mee. En het geheel wordt afgesloten met de boodschap dat na het eten het kampvuur aan gaat en de bar rond 03:00 toch echt dicht moet. Het doet mij een beetje denken aan brugklaskamp. Maar de glazen wijn worden nog een keer gevuld en iedereen heeft er zin in.

Als ik later die avond in de bar sta, voer ik grappige gesprekken met verschillende mannen en vrouwen. Er wordt gedanst, buiten zitten mensen rond het kampvuur en ik gooi de vraag er meteen, maar in of men stiekem toch met de hoop op wat amoureuze verwikkelingen deze kant op kwam. Maar dat wordt toch door het merendeel tegengesproken. “Hoe zie je het voor je dan”, vraag sportleraar R. “We delen hier kamers, dat gaat toch helemaal niet. Je legt mooie contacten en dan kun je daarna bijvoorbeeld nog afspreken om leuke dingen samen te doen.”

ONBESLAPEN BED
Toch word ik de volgende dag wakker naast een onbeslapen bed. Mijn kamergenootje S. is niet ‘thuis’ komen slapen. Mijn Limburgse kamergenoot en ik moeten er om lachen. S. heeft het dus beter voor elkaar dan wij, vinden we. Als ze later die ochtend weer opduikt, biecht ze op dat ze in het bed van stout kijkende E. verzeilde en uiteindelijk maar een paar uur heeft geslapen. Zij blijft lekker in het hotel die dag.

Ik maak een mooie wandeling door de omgeving met de leuke Limburgse en leer G. kennen. De Delftenaar is pas midden vijftig maar werd recent met Parkinson gediagnostiseerd. We voeren er bijzondere en eerlijke gesprekken over en zijn ziekte weerhoudt hem overigens niet om flink met ons te flirten. Wat eigenlijk heel ontwapenend is.

Ook die avond is het na het eten weer feest in de bar. Er wordt flink gedronken, gedanst en gesjanst. Margot heeft een leuke klik met M. die ruim vijf uur per week dansles volgt en samen zijn ze de sterren van de dansvloer. Ik zit aan de bar en klets met een wat stille man. Hij vertelt dat hij al meerdere keren een vakantie met deze reisorganisatie maakte en het bijvoorbeeld heerlijk had vorig jaar in Cyprus. “Mijn maten hebben inmiddels jonge gezinnen en gaan dus niet meer met vrienden op reis. Dus ik vind het wel een uitkomst. En ik ben helemaal niet op zoek naar een vriendin, maar wil gewoon een groep gezellige mensen om me heen om samen leuke dingen mee te doen.” En dat begin ik inmiddels te begrijpen. Er ontstaan om me heen al vriendschappen.

IN DE ROOS
De volgende dag mag ik eindelijk schieten en bijlen gooien. We zijn met z’n tienen en de Amersfoortse Inge blijkt net als ik prima met de wapens overweg te kunnen. Dan mogen we eindelijk die bijlen werpen. De cursusleider maakt de flauwe grap of we nog een foto van onze ex op willen hangen en legt uit hoe het moet. Ik gooi de eerste meteen in de roos. De tweede trouwens ook en tot mijn eigen stomme verbazing zit de derde er ook heel dicht bij. Ik heb mijn roeping gemist.

Eenmaal terug op het landgoed, komt stoute E. naast me zitten. “Wat doe jij hier eigenlijk?”, vraagt hij een beetje argwanend. Ik biecht maar op dat ik er een verhaal over ga schrijven, maar wel echt single ben en het graag eens mee wilde maken.

“Mijn zoon, die binnenkort vader wordt, heeft jou uitgekozen als de nieuwe stiefoma.” Ik kijk hem verrast aan. Dus hij heeft ook het smoelenboek gedeeld met de vraag welke vrouw het zou moeten worden. “Daar heb ik anders dit hele weekend weinig van gemerkt. Jij had het nogal druk met andere vrouwen.” Dat resulteerde natuurlijk in een grappig gesprek over het feit dat ik hem niet mocht ‘slutshamen’.

Die middag leren we elkaar wat beter kennen en als we de volgende dag weer in onze eigen huizen zijn, belt E. en spreekt hij uit dat hij dit weekend eigenlijk over zou willen doen. Inmiddels zijn we vier weken en heel wat telefoongesprekken verder en ga ik binnenkort op kraamvisite. Leuk hoor zo’n singlesvakantie!